De Essentie

In het personeelsblad 'Kristallen' van mei 1997 staat een artikel waarin uitgebreid aandacht wordt besteed aan De Essentie. Hieronder de tekst uit dat artikel.

Vestiging Puttershoek nauw betrokken bij totstandkoming van kunstwerk

Kwaliteit door samenwerking mens en techniek

Half juni zal de kantine van vestiging Puttershoek een kunstwerk rijker zijn. Het object is vóór en gedeeltelijk dóór de vestiging gemaakt. 'De Essentie' beeldt niet alleen de samenwerking tussen mens en techniek uit maar is er ook een sprekend voorbeeld van.

Kunstenaar Isidoor Wens bekijkt zijn werk van een afstandje. Het zit er bijna op. "Nog drie dagen", zegt hij schattend, "dan moet het klaar zijn. Ik hoop niet dat ze het meteen weghalen, want ik raak altijd sterk gehecht aan mijn werkstukken. Als je atelier opeens leeg is, voelt het alsof de navelstreng is doorgesneden."

Symbool
Niemand zal zich afvragen wat het beeld voorstelt. De hand waarvan de duim en wijsvinger elkaar aanraken en het oké-teken maken, is inmiddels een bekend symbool voor kwaliteit. Voor de kunstenaar is het beeld méér dan alleen een hand. "Die vorm is het uitgangspunt. Daarom is de anatomie ook niet levensecht. De vingers zijn in verhouding tot de palm te lang. De nagels zijn vervangen door ijzeren gezichtjes. Die vingers zijn voor mij halzen. De gezichten symboliseren drie generaties vrouwen: het verleden, het heden en de toekomst. Op de overige vingers komen computerprintplaten. De titel 'De Essentie' zal in de wandeling wel tot 'De Hand' transformeren, maar dat vind ik niet bezwaarlijk."

Kunst en werk
René Bruns van de vestiging Puttershoek coördineert de wording van 'De Essentie'. "In december vorig jaar hebben we twee kunstenaars gevraagd een voorstel te doen voor een object dat op de samenwerking tussen mens en techniek ingaat. De schets van Isidoor sprak ons aan. Ik stelde voor een gedeelte van het werk op de vestiging uit te voeren. Isidoor is samen met Piet Stooker en Rinus van der Meijden van de metaalwerkplaats aan het frame van betonijzer begonnen, ieder met een andere kijk op elkaars werk. De basis van plaatijzer en de drie gezichtjes zijn ook in de werkplaats vervaardigd."
Isidoor: "We hebben drie dagen achtereen gewerkt. Ik heb een levensgroot model van kippengaas neergezet, waarna we het betonijzer zijn gaan buigen en vlechten. De samenwerking was heel goed". Hij lacht als hij zich de koffiepauzes herinnert. "Als ik bezig ben, dan let ik niet op de tijd. Ik stop pas als het werk mij tot stoppen dwingt, bijvoorbeeld om afstand te nemen en eens goed te kijken. Ik moest echt wennen aan die vaste werk- en rustpauzes."

Masterpiece
In zijn eigen atelier heeft Isidoor het frame met gaas bedekt. Met een dikke laag in houtlijm gedrenkt karton is het object verder vorm gegeven. "Het begin en de afwerking zijn altijd het moeilijkst. Daartussen zit het ambachtelijke, technische werk. Maar het wordt een masterpiece." Zo denkt René er ook over. "Het is een krachtig kunstwerk. Ik vind het belangrijk dat onze mensen een grote bijdrage hebben geleverd. Het is daardoor voor ons geen anoniem object."

door Anne van Brussel